Dat ene ondeelbare moment. Splitsecond. Miliseconde die bepaalt wie welke herinnering krijgt toebedeeld of niet eens heeft bestaan. Zijn militaire rug hard  tegen mijn voorhoofd. Zijn linkerschoen hard op mijn rechtervoet.Verspilde hete koffie op zijn helpende hand. En dat die ander dan nieuwe koffie voor je haalt. Ik zou mij daar als ik tijd had de rest van mijn leven over kunnen verbazen, dat het niet die ander was een fractie eerder met die vlijmscherpe naaldhakken zo  dwars door mijn linkervoet. Je kunt niet weten hoe de geur van Blenco -bestaat het nog?-  deze korte dans kan hebben bedacht als ie niet gepaard was gegaan met  de herinnering aan een verloren soldaat.