(scroll down for english)
Hier en daar,
af en toe, nu en dan, laat ik de beelddenker in mijzelf volledig los.
Dat is brood nodig. Binnen de door mijzelf gestelde structuren kan mijn talent volop bloeien. Om daarbinnen en daarbuiten nog beter te floreren ga ik er soms even tussenuit . Ben ik even nog dichter van binnen bij mijn beelddenkende kind dan ik normaal al ben. Zeg maar, er naast, met een arm om mij heen. Om weer even volledig in die verrukkelijke chaos te verkeren.
Koffers pakken
Kies daar dan natuurlijk ook de perfekte dag voor uit. Honderduizend afspraken plannen en koffer pakken voor een midweekje Belgie. Creatiever dan welke brainstormsessie ook, vermoeiender dan een week werken. Het grappige is altijd dat de koffer en tassen in no time gepakt zijn. Als ik morgen weer in de structuur zit zal ik wel even schrikken van de inhoud.
Afspraken
De afspraken, dat duurt wat langer, 1 per uur ongeveer. Want elke poging tot plannen gaat gepaard met zoveel associaties, bruikbare ideetjes en dus de benodigde uitwerkingen en afleidingen dat ik tabbladen te weinig heb op mijn laptop. En de stapels groeien op mijn buro maar weet daar als vanouds mijn weg in te vinden. Het is of ik geen kamers meer heb in mijn hoofd, de ophaalbrug van mijn geordende beelddenkers-kasteel is omhoog. Ik ren door het korenveld hand in hand met mijzelf. De zon op mijn gezicht. Als iemand mij nu zou vertellen dat het 15 nulletje C is met een doorstaande zuidwestenwind en voortdurend zwaren regenbuien ik zou hem hartelijk uitlachen en vrolijk verder dansen.
Gloednieuw
Wanneer de ideeen nog steeds om mij heen neer dwarrelen, het zonlicht afneemt en ogen langzaam rood worden zijn de afspraken niet alleen gepland maar ook inhoudelijk voorbereid en voorzien van gloednieuwe concepten, zijn er lijntjes uitgezet zonder enig idee van de uitkomst, diverse boeken volledig gescand en is het overige in voor anderen volledig onbegrijpelijke mindmaps gestort.
Dopamine
Het is surfen op de hoogste golven, bungee jumpen, bergbeklimmen, het is dopamine voor mijn ziel. Alle beelddenkersspieren draaien overuren en tegelijk rust de geest er zo geweldig van uit dat ik het elke volwassen beelddenker kan aanraden. De grootste winst en plezier haal ik uit het feit dat ik hierdoor weer even heel concreet ervaar hoe druk het ook al weer kan zijn in de hoofden van mijn clientjes voordat ik ze help hun hoofd op te ruimen
en soms ook nog lang daarna.
Missie
Vanuit het korenveld kom ik langzaamaan weer bij mijn slotgracht. Het zal nog wel even duren voor ik alles heb opgeruimd in kamers, zalen, kasten en de rust is weergekeerd op de gangen. Dan ben ik ook weer helemaal klaar voor de volgende vleugelslagen in mijn missie ; elke beelddenker zijn talent te laten ontdekken, het onderwijs er op aan te laten passen en ouders weer onbezorgd te laten slapen; hij komt er wel, alleen anders.
*********************************************
Every now and then,
I set free the visual spatial thinker in my inner self, but only completely. I need that so badly every now and then. Within the necessary structures volontary set to create the best circumstances for my talents I sometimes need an escape from myself or, contradiction, I need to be closer to my picturethinking inner child then I normally are. Say, nearest, close enough for an hugh. To enjoy the heavenly chaos.
Suitcases
And what a day to pick. I should be planning the next month and pack my suitcase for a trip next week. But more creative then this and more tiring as well you will never find. The funny part is that packing those suitcase is peace of cake. Tomorrow when I am back into disposition I will be so surprised what I packed.
Planning
Planning takes a lot more time. An everage of one each hour. Every attempt to plan something means new associations, useful ideas and therefore notes and more distractions causing to much open pages on my laptop. And stacks of paper on my desk without losing my way for one moment. It feels like all the rooms in my head have disappeared. The drawbridge of my visual spatial castle is up. I am running in the cornfields hand in hand with myself. Sunshine on my face. Don’t tell me now it’s cold outside and windy and heavy rains are falling. I would laugh at you and keep on dancing. When ideas are still whirl down, the sun is going down,my eyes slowly redden are not only all the arrangements and appointments made but also completed with new content, brand new concepts, are complete books properly scanned and the rest of the plans is thrown into mindblowing mindmaps.
Dopamine
It feels like surfing on the highest waves, like bungee jumping, climbing a mountain, it is dopamine for my soul. All my so called imagethinkingmuscles work extra hours and at the same time it is so relaxing for the mind. I’d recommend it to every grown up visual spatial thinker. The biggest plus and pleasure for me is to experience once again how busy it can be in the head of my little clients before I am able to help them clean their head and sometimes even long after that.
Mission
Out of the cornfields I slowly come closer to my castle-moat. It will take some time before I have put al the wonderful chaos back into order in its proper place in cupboards, shelves, rooms, halls and the corridors are quiet again. But then I will be ready for the next wing-beats in my mission; helping every little visual spatial thinker to discover his huge talent, getting the education-system adjusted and letting parents sleep again without worrying : he will get there only in a different way.
