De ene
intake is de andere niet.
Ergens in december. Er ging nogal wat tijd overheen in het gesprek voordat de jonge snelle ondernemende ouders begrepen dat er niets mis was met hun kind, integendeel. Toch werd het werd als lastig ervaren in hun drukke bestaan. En ze snapten er niets van. En met ‘het’ en ‘er’ werd mijn beelddenkende hoogsensitieve clientje bedoeld, alleen zittend aan de andere kant van de lange tafel. “En uw hond dan?” was mijn eerste reactie. De metafoor werd me aangereikt. De hond kreeg tijdens de intake alle aandacht. Hij kromp bij de minste vuurwerkknal trillend in elkaar. Ze trapten met open oren in de val en raakten niet uitgepraat….”Ik heb u nog niet zo over mijn clientje horen praten”, hoorde ik mezelf zeggen en ik dacht nog, oeps.
Het werd stil.
Clientje leek dagdromend ver weg niets in de gaten te hebben. De moeder sloeg tenslotte haar ogen op en keek mij aan. “Weet u, eh, dat vuurwerk, eh, het lijkt wel of het eh 10 x zo hard binnenkomt bij onze hond.” Ik knikte; “En dat begrijpt u?” Ze knikten allebei instemmend. “Zo is het ook met uw kind. Alles komt 10 harder binnen dan bij anderen”. De ogen van de ouders gleden van de hond naar mijn clientje en weer terug. “Mocht u in staat zijn dat werkelijk te begrijpen kom ik graag bij u terug.” Ik nam hartelijk afscheid van mijn clientje en de hond, negeerde de ouders en liet mezelf uit.
Een week later.
Zelfde gezin. De hond lag ontspannen in een bench. Het vuurwerk knalde nog net zo hard. Mijn clientje zat nu vrij en vrolijk tussen beide ouders in. Het had even pijn gedaan. Uiteindelijk durfden ze in de in de spiegel te kijken die ik ze wat hardhandig had voorgehouden. Met zijn drietjes vertelden ze hun verhaal, het hoe en het waarom. Dat was geen kattepis, kan het niet anders uitdrukken. Hoeft hier niet verteld te worden.
Achter elk gedrag zit een verhaal, als je tenminste durft te luisteren.
De eerste sessie met mijn clientje uit deze blog heeft inmiddels plaatsgevonden. Beide ouders waren aanwezig, in alle rust en aandacht. De hond lag met de kop op mijn schoot.
