Reis naar mijn hart
(scroll down for english)
Uitgenodigd door Cathelijne Wijnberg, na een prettig netwerkgesprek, lig ik op de grond. In een zaal. Matje, dekentje, kussen. Muziek uit zware boxen resoneert in alle cellen van mijn lichaam. Zo zou je altijd muziek moeten luisteren. De stem van Guy Andreoli verbindt zich met de klanken en de stiltes. We zijn op de bovenverdieping van gebouw 3 op het voormalige kazerne-terrein van de Elias Beeckman in Ede. Op dit terrein liggen aardig wat voetstappen van mijn vader en mij. Hij is er bij vanavond, geamuseerd, ongetwijfeld, over hoe de tijd de dingen verandert. Mijn Suus op zijn schouders dit keer.
Neem op de rotonde de 1e afslag
De combinatie van muziek, een mooie stem en het oproepen van visualisaties is een prettige. Het maakt dat ik mij in alle rust kan overgeven aan deze innerlijke reis. Brengt mij als denker bij mijn hart. Hetzelfde effect als touwtje- of trampoline-springen op mijn clientjes heeft. Even afslaan op de rotonde.
Luisteren en voelen
Daar gaat het om. Blij dat ik mij niet heb af laten houden door oordelen van anderen; “Gaan we zweverig worden?” “Ik dacht dat jij zo nuchter was?” Je zou inmiddels kunnen weten dat ik al tijden alleen maar doe wat ik leuk vind en belangrijk en heb me nog nooit iets aangetrokken van wat ‘men’ vindt. Heeft me, zoals nu ook weer, al veel moois gebracht. Voor een BHD-er als ik is het namelijk heel prettig hoor om ruim vijf kwartier lang volledige ontspanning te bereiken. Zeker op deze eenvoudige doeltreffende manier. Met muziek, dat is dan wel weer een essentiële factor.
Nieuwe energie, nieuwe plannen
Juist voor mijn hoogbegaafde, hoogsensitieve beelddenkende clientjes en hun ouders zou dit een fantastische reis kunnen zijn omdat ze vaak in hun hoofd blijven zitten. Uit lijfsbehoud. Zo stap voor stap in een veilige omgeving ze bij hun hart, bij hun gevoel brengen. Ik heb er al beeld bij dat snap je. Ouders zittend op een matje, kids in alle rust liggend tussen hun benen. De hoofden tegen de vertrouwde buik van moeder of vader.
Tekst en muziek aangepast op hun belevingswereld, de wereld zoals ik hem ken. Nu alleen nog even rustig, (nou ja, op mijn manier dan), van dit totaalbeeld de stapjes terug maken naar het begin en praktisch gaan uitwerken. In een mindmap of zo.
Het wordt een mooi seizoen na de vakantie met volop nieuwe dingen. Je hoort, of beter, je ziet nog van mij.
Laat even weten of jij jezelf graag op deze reis zou zien samen met je kind.
Journey to my heart
On invitation by Cathelijne Wijnberg, after a really nice networkmeeting, I find myself laying on a floor. In a hall. Mullet, blanket, pillow. Music, coming from heavy boxes is resonating through all the cells in my body. That’s the way one should always listen to music. The voice of Guy Andreoli connects with the sound and the silences. We are on the topfloor of building number 3 at the former barracks of the Elias Beeckman in Ede. Memorylane since my father walked here in the military service. He is present tonight, pretty sure he i amused of what time can do. My little Suus is on his shoulders this time.
Take the first exit
It feels like a perfect combination, the music, his serene voice and the visualisations. The effect is I can surrender peacefully to this inner journey. It connects me as a thinker to my heart. The same effect skip rope or a trampoline has on my younger clients. Take the first junction off the highway.
Listen and feel.
That’s what this is about. I am glad I did not listen to the judgment of others. “Are you getting fuzzy now?” “I really thought you were down to earth?” By now one should know I only do what I like and what I think important. On many occasions, like this one, it has brought me so much beauty. A vibrant busy boy like me has tremendous benefit of one and a half hour of complete relaxation. Especially in this simple, effective way. With music ofcourse, that’s pretty vital for me.
New energy, new ideas
My highly gifted, highly sensitive, visual spatial clients and their parents would really benefit of this fantastic journey. So many time they are stuck in their heart, kind of surviving for them. In this way guided in a safe surrounding we can bring them to their heart, their feeling. You see, I already have a picture of it. Parents sitting on a mullet, kids resting peacefully to the familiar bellies of their mother or father.
Ofcourse the story and the music adapted to their experience, their world as I am so familiar with. For now it means quietly (well, in a way, my way) from this full colour picture back to taking the first practical step. Might be starting a mindmap about it.
It definitely will be a great season after the schools start again with a lot of new things. You will hear from me, or better, you will see from me.
Please feel free to comment if you like this idea of a journey with your child.
