Beelddenkers en lezen
In mijn Ezine van Augustus heb ik het over de niet-bestaande zomerdip. Of eigenlijk dat deze voornamelijk bestaat in het hoofd van de leerkrachten en soms zelfs van de ouders. En ik gaf het dringende advies om in de vakantie vooral niet verplicht te gaan lezen. Stop met de ruzies daarover thuis en op het vakantie-adres.
Het enige wat je zou kunnen doen is je kind proberen te verleiden tot het lezen van dat ene boek wat ze de rest van hun leven bijblijft en wat ze de hele vakantie niet meer weg kunnen leggen.
Zien ze jou wel eens lezen?
Vertel je er wel eens over? Merken ze bij jou de rode konen als het spannend wordt in je boek? Zien ze wel eens een traan over je wangen lopen omdat het verhaal zo mooi is? Lees je wel eens te lang door ’s nachts? Zo krijgen je kids er beeld bij hoe heerlijk het is om te lezen.
Wat was jouw eerste boek?
Je zou kunnen beginnen met te vertellen en te laten zien wat jouw eerste absoluut favoriete stukgelezen boek was. Dat neem je elke verhuizing toch weer mee of koopt er zelfs een nieuw exemplaar van. En heel vaak zijn deze boeken, verhalen, nog steeds actueel. Voor mij waren dat achtereenvolgens in twee lange zomervakanties;
Alleen op de wereld van Hector Malot en
Narnia van C.S. Lewis.
Deze verhalen hebben mij gevormd. Hebben ervoor gezorgd dat ik nog steeds graag lees, zodra tenminste de dwarrelende beelden in mijn hoofd tot rust zijn gekomen.
Daardoor heb ik nog niet zo lang geleden J.M. Auel verslonden. En lag ik zelfs voor de boekhandel als er een nieuw deel van Harry Potter uitkwam, in het engels. Lezen van deze verrukkelijk dikke pillen zonder al te veel afleidende plaatjes. Maar ook en misschien wel vooral zonder al te veel afleidende zaken als school en leren en clubs en verenigingen of sport.
Dus lees ik nog steeds alleen in vakanties of op ingelaste leesdagen.
Als ons hoofd te vol zit met dingen die moeten. Als we overstelpt worden met veelal overbodige informatie. Als we de cito-druk weer voelen. Dan krijg je ons dus niet aan het lezen. Maar zijn er dagen zonder verplichtingen, zijn er weken met zon, zee, strand of bos en hei. Ja dan ontstaat er ruimte in het hoofd om de door het lezen van dat ene boek opgewekte onophoudelijke stroom van beelden toe te laten.
En dan is er ook niets anders meer dan dat boek. Onderdeel van ons talent, de hyperfocus.
Ben benieuwd wat jouw eerste boek was waardoor je altijd bent blijven lezen.
Laat je het me weten hieronder in een reactie? Vind ik leuk.
Lezen is voor mij een ongestilde honger. Mijn allereerste boek een pracht sprookjesboek met plaatjes zo mooi, zo eenvoudig met verhalen als: Van meiregen wordt je groot, De zon geeft kusjes op je neus als ziek bent. Daarna spaarde ik mijn zakgeld en kon toen iedere 2 weken een deel van Pitty naar Kostschool (typische meisjesboeken) kopen 6 delen en wat was ik trots. Als jong volwassene mocht ik Ave Eva van Olaf J. de Landel lezen prachtboek. Eigenlijk lees ik van alles als het maar dikke boeken zijn met prachtige beschrijvingen van personages en landschappen. Wat ik echter nooit heb gelezen zijn stripboeken want de plaatjes voldeden nooit aan mijn beelden bij een verhaal. Herkenbaar voor veel beelddenkers vermoed ik 🙂
Lezen is voor mij altijd al een groot onderdeel van mijn leven geweest. Vroeger werd ik elke avond voorgelezen en ik denk dat daar mijn liefde ervoor al is begonnen. Harry Potter is de eerste boekenreeks waar ik echt verslaafd aan ben geraakt. Heerlijk om me telkens weer onder te dompelen in die wereld en dat 7 boeken lang. Steeds heb ik daarna gewoon een beetje moeite om er weer van los te komen en dan begin ik soms gewoon weer opnieuw. Nu ik een ereader heb lees ik weer veel vaker. Lekker in de trein en op momenten dat ik even moet wachten.