Een kijkje in mijn boekenkast
Wat ik las, of lees. Aanraders. Sommigen voor als je volwassen voelt. Anderen voor het kind in jou. Of voor je kind. Omdat uiteindelijk ook beelddenkers lezen.
Het huis is stil. De oorontsteking is het enig hoorbare bij elke hartslag als een zware trommelslag. Tussen de penicilineroesjes door (zoetsmerigknalroze) wandel ik naast Remy in Alleen op de wereld. Was het toevallig dat ik in dat jaar op de lagere school het meeste oorpijn had? Of had het echt met mijn k*tjuf te maken? Maakt niet meer uit. Sindsdien in elk geval verslingerd aan lezen. De ontdekking dat lezen leuk mocht zijn.
De broers in verrukkelijk simpele edoch heldhaftige avonturen. Weinig plaatjes en een prettige leesletter. Maar dan wel de hele serie natuurlijk. En niet van de bieb want dan bracht ik ze nooit meer terug. “Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen”, weet ik nu.
Deze heb ik verslonden. Zo spannend. Vond ik toen. De taal is niet meer van deze tijd en het verhaal komt nu wat eenzijdig over. Maar deze is vooral gelezen met zaklamp onder de dekens tot je er bij in slaap viel. En er dan dus in 3D over ging dromen. “Hij heeft de laatste tijd zoveel nachtmerries, hoe zou dat toch komen?” Haha. Ik wist het wel.
Met Marion, Kai, Milko, Herman, Gerard en Dieke speelden wij elk speelkwartier onze eigen Grote 7. Wat een mengeling was van de toenmalige zwartwitserie Daktari en de boeken van Enid Blyton, aangepast aan de beperkte ruimte van een schoolplein en onze ongebreidelde fantasie.
In het tijdsbestek van een jaar alle delen gelezen en nog vaak herlezen. Het is fascinerend hoe het er zo lang geleden aan toe ging. Deels fictie uiteraard, deels gebaseerd op de kennis van de oertijd. Ayla wordt je kameraad en je rent naast haar mee over de steppen. Kan echt vanaf jonge leeftijd gelezen worden, je loopt de kans dat ze dan ook meteen alle delen willen lezen.
Narnia met Aslan. Hoe Lewis in staat was om zonder plaatjes twee complete werelden te beschrijven, dat ik als kind schrijver wilde worden. Zo te kunnen schrijven dat was het mooiste wat er was. Dat verlangen is er natuurlijk wel uitgeslagen want dat paste niet. Inmiddels schrijf ik wat en waar ik wil, mijn eigen teksten overal en schep zo mijn eigen wereld.
Zo zou ik pagina’s lang door kunnen gaan. Maar om het een beetje leesbaar te houden nog eentje dan. Niet onverwacht denk ik. De boeken van JK Rowling, Harry Potter. Heb ze zodra ze uitkwamen in het engels gelezen, ik lag letterlijk voor de boekwinkel bij het verschijnen van een nieuw deel. Magisch. De films zijn van een geheel eigen kaliber. Je moet in staat zijn om de boeken los te laten en dan de films te bekijken. Beiden van verschillende grote klasse.
Wat zijn boeken en lezen toch een heerlijk onderwerp. Verrukkelijk als weer een schrijver besluit een hele serie uit te geven en het gevoel dat je niet wachten kunt op het volgende deel. Als je een kind dat gevoel kunt laten ontdekken dan gaat er een wereld voor ze open.
