(scroll down for english) Vooral de nachtmerries zijn me bijgebleven. Met beelden uit de godsgruwelijke lange kerkdiensten twee keer per zondag en de bijbelvertellingen op school. Het waren ook de momenten dat mijn beelddenkers talent even leek te worden gewaardeerd. Bij een goed verhaal wekte ik uiterlijk de indruk of ik aandachtig luisterde. Terwijl ik in feite de vaak wrede absoluut onlogische en ongeloofwaardige verhalen in 3D van mijn eigen beelden voorzag en mijn eigen logica.

Iemand zei; “Er is geen mand!”

Als ik het moest navertellen viel ik door de mand. We konden er toen ook al wat van hoor in het onderwijs. Zelfs bij een verhaal moest er gepresteerd worden. Prachtige onvoldoendes scoorde ik voor godsdienst, bijbelverhaal en psalmversjes opzeggen. Want ik maakte van ene Daniel een leeuwenfluisteraar. Hij praatte gezellig met de wilde dieren in de kuil. In mijn beeld kwam er geen god aan te pas.

Eigen verhaal

Zoals elke beelddenker vaker net even andere woorden leest dan er daadwerkelijk staan zag ik iets anders dan er verteld werd. Maakte er mijn eigen verhaal van. De vooroorlogse teksten van liedjes verbouwde ik tot iets wat wel leek te kloppen of wat voor mij logisch of begrijpelijk was. En als het dan toch precies in de melodie paste? Natuurlijk mocht dat niet en nog steeds wordt er veel belang gehecht aan het letterlijk kunnen lezen wat er staat.

Taalbegrip

Maar wat mij elke keer weer opvalt aan het lezen met mijn visueel ingestelde clientjes is dat het woord dat wij gebruiken in plaats van wat er staat eigenlijk altijd aangeeft dat we het wel begrepen hebben. We zeggen niet zee waar er bos staat, maar bomen. We zeggen niet meneer waar er vader staat, maar papa. In feite benoemen we het beeld dat als eerste opgeroepen wordt door het woord dat we zien. We (beeld)denken sneller dan we spellen. Want spellen is in stapjes het woord maken. Wij zien meteen de betekenis, het bekende totaalplaatje.

Spelling

Als mijn clientjes mee willen komen in het huidige schoolsysteem en passend onderwijs een illusie blijft (alhoewel?) zal spelling moeten worden aangeleerd. Dat doe ik ook door ze woordbeelden te laten opslaan. Maar het gaat er mij alleen maar om dat je je eens verplaatst in je kind, thuis en op school. Durf te zien hoe het werkt in de talentvolle hoofden van deze visueel ingestelde kinderen. 

Especially de nightmares stick in my memory. With images from the gruesome long sermons, twice every sunday and also the horrible biblestories at school. Crazy enough it were also the moments people left me alone, seem to appreciate my concentrated listening. Because with a well told story I gave the idea of paying attention. In fact I was creating 3D images in my head from the cruel, onlogic and unbelievable stories in a way that the stories made sense to me. 

Someone said; “No basket!”

If I had to recite the story at school I was always marked as imcompetent. Also back then performance rating was a daily thing. Even with storytelling you got grades. Wunderful bad grades I got for subjects as religion, biblestories and learning religious songs. It was all because I made up the story of Daniel as if he was a lion whisperer. He was talking to the wild animals. No sign of any god in my stories. 

My own stories

Like every visual learner reads different words then actually are written I saw something different then they told. I altered the story. And the De oldfashioned lyrics of the songs I altered to something more appropriate for my imagination. It fitted perfectly well in the melody. Ofcourse it was not allowed and nowadays teachters attach to much value at the correct spelling. 

Linguistic

What strikes me everytime when I am reading with my clients is the correct understanding of the word they are using, although it is not exactly wat is written.  So, we do understand the word. We do not say sea when forest is written, but we use the word trees.  We don’t say sir when father is written, but we use the word daddy.  In fact we name the image we immediately see when we see the word as a whole. We think faster then we spell. Spelling is the unpleasant letter for letter reading where whe see the word and the pictures attached to it in our head. 

Spell

When my clients want to get along in our school systeem they need to know how to spell. I do help them with that by learning them to remember word-images. So what’s the point of all this? For once, step in these child’s shoes, or better; take a loo into their heads, at school, at home. Be brave enough to see how things work in these talented heads of the visual learner.