“Dat lampje moet vooraan!”Jos zei het met zijn bekende stelligheid. Zijn vader wees nog een keer het betreffende lampje aan.
“Deze dus?”
“Ja” en klappertandend van de kou in de vallende sneeuw hield hij dapper de rest van het snoer vast. Peter wist wel beter inmiddels dan met zijn zoon over dit soort dingen in discussie te gaan.
“Zal ik er een rood touwtje omheen doen dat we weten welk lampje het is?”
“Pfft. Nee. Ik weet toch welke het is!”
Zwijgend hingen ze samen het snoer in de kerstboom met het door Jos aangewezen lampje zorgvuldig vooraan.
Toen ze later samen voor het raam zaten te genieten van de lichtjes probeerde Peter het nog eens voorzichtig.
“Jos, dat lampje dat vooraan moest van jou”
“Ja, wat is daarmee?”
“Waarom moet dat vooraan zitten?”
“Dan kunnen we het goed zien natuurlijk!”
“Oh.”
Ze dronken hun warme chocolademelk, keken naar de vallende vlokken en knepen allebei regelmatig hun ogen tot spleetjes omdat de lampjes dan net sterretjes leken.
“Maar Jos, waarom is dat ene lampje zo belangrijk?”
Jos keek stomverbaasd zijn vader aan.
“Weet je dat dan niet?”
Peter schudde zijn hoofd.
“Toen Opa wegging heeft hij het lampje aangewezen en gezegd dat dat ene lampje op kerstavond altijd het felst zal branden. Daarom dus”
En hij verloor zich alweer in het schouwspel buiten. Peter deed er het zwijgen toe. Er was altijd een bijzondere band geweest tussen zijn vader en zijn zoon, eentje van elkaar volledig begrijpen met maar een half woord. Jos zou er zelf wel op terugkomen als het zover was.
******
Op kerstavond zaten ze dan met hun bord op schoot voor het raam te wachten tot het donker werd. In de schemer floepten een voor een de lampjes aan en gaven een gouden gloed over het laagje witte sneeuw wat nog steeds op de takken lag. Opeens sprong Jos op. Zijn bord viel op de grond. Hij drukte zijn neus tegen het glas en riep:
“Kijk Pap, zie je het nu?!!”
Peter ging naast hem staan. In de boom buiten leken de meeste lampjes zachter te gaan branden. Behalve eentje dan. Zijn licht was zo fel dat bijna pijn deed aan zijn ogen. Het was het lampje dat Jos had aangewezen.
“Opa had gelijk”, verzuchtte Jos, “Hij denkt aan ons.”
Peter bleef de hele avond voor het raam zitten tot de verlichting automatisch uitging. Jos was inmiddels in dromenland. De eerste kerstdag brandde de lampjes allemaal weer gewoon zoals altijd. Peter was wat teleurgesteld. Toen hij daarover een opmerking maakte zei Jos;
“Volgend jaar weer, Pap, dat kan alleen op kerstavond.”
*****
Fijne feestdagen
Maarten Smit
Hallo,
Ik lees je artikeltjes regelmatig, en er valt me iets op. We hebben een gemeenschappelijk onderwerp. Mijn onderwerp is ervoor zorgen dat mensen hun bezieling weer terug vinden. Die is ten onder gegaan in de wereld van ratio en geld. En toen ik hier verder onderzoek naar deed kwam ik er achter dat tot ongeveer 1650 beelddenken volkomen normaal was. Alle belangrijke kennis werd via beeldverhalen doorgegeven. Met de beeldenstorm komt hierin een breuk, en schakelt men langzaam maar zeker over naar de rationele werkelijkheid waarin de wetenschap het steeds meer voor het zeggen kreeg.
De beeldtaal vanaf de oudheid tot en met de Renaissance zo ongelofelijk rijk! En werd gebruikt om zelfs de meest abstracte kennis voor hoog opgeleiden door te geven. Want in de verhalen zaten zelfs mathematische sleutels zoals de heilige geometrie en de kosmologie verborgen.
Wanneer ik mensen help om hun levensmissie te vinden en contact te leggen met hun bezielende kracht, doe ik dit altijd via beeldtaal; de taal van de natuur. Ik leer ze weer beeldtaal te gebruiken, want dat heb je nodig om visionair te zijn in een wereld waar de creativiteit sterft onder de protocollen.
Met het ontwikkelen van die beeldende kracht – imaginatie – komen ook andere creatieve vermogens weer binnen bereik. Ik ben bezig om onder volwassenen de kracht van de verbeelding weer terug te brengen. Misschien kunnen we elkaar versterken? Hartelijke groet Ina
Dag Ina,
Dank voor je reactie.
Mooie gedachtem op kerstavond.
De tekeningen van Da Vinci zijn inderdaad beroemd om zijn zeggingskracht, soms nog meer dan zijn aantekeningen.
Elkaar versterken om het talent beelddenken naar boven te halen bij de beelddenkers en het ontwikkelen van de beeldende kracht bij anderen is misschien wel een goed idee. In het nieuwe jaar maar eens contact over hebben via de mail? Ben benieuwd hoe jij dat voor je ziet. Ik ga komende dagen kijken of ik er beeld bij vind.
Fijne dagen en hartelijke groet
Maaren
Hoi Maarten Leonardo da Vinci is één van velen. Hier is een aanzetje http://myphilosofia.com/creative-blog/art-design-craft/the-hermetic-museum-alchemy-mysticism/#.VJ7XzMCfSo Ik ben via email te bereiken op inacus(ad)xs4all.nl
Fijne feestdagen en hartelijke groeten Ina