(scroll down for english) Afgelopen week mocht ik weer workshoppen. Beelddenken in de klas. Voor een heel team leerkrachten van de school van mijn nichtje. Daardoor kon mijn zus (ja, ook beelddenker) mij eens aan het werk zien. Hoe fijn is dat, als je mijn missie kent. Het wordt steeds meer van doen wat je leuk vindt naar leuk vinden wat je doet. Mijn clientjes en deze workshops, het leukste werk wat er bestaat.
Ik leid zo’n workshop altijd als rasechte beelddenker wat herkenning makkelijk maakt en waarbij ik vooral mezelf kan
zijn. Soms is er een muur van weerstand waar ik overheen mag kijken. En soms, zoals deze keer is er een heel team wat er naar verlangt om ook de beelddenker in de klas te kunnen zien. Hoe herken en erken je deze leerling in het dagelijkse lesgeven? Daar ging het voornamelijk over. Mooi als je dat als team wilt neerzetten. En hoewel er ook heel praktisch gewerkt werd was er vooral veel interactie en waren er diepgaande vragen.
Hoeveel tips en praktische werkvormen er ook in mijn workshops passen, er is telkens een terugkerend thema.
Loslaten
Het zit hem vooral in het aanbieden van de lesstof (daar zijn dan de tips voor), niet de lesstof zelf is het probleem. En wat telkens dus weer aan de orde kom is de benadering van deze zorgleerling. Hoe ga je als leerkracht met ons om?
Het loslaten van patronen, het bewust worden van jouw reactie als leerkracht, het durven kijken in de spiegel, het anders durven doen, als team, als school, als persoon. Daar gaat het om en daar is best moed voor nodig.
Een van de leerkrachten (al eerder bij mij in de spiegel gekeken) vertelt hoe het dus anders kan; ‘De tekenopdracht luidde ongeveer zo; Teken een sneeuwpop voor een blauwe avondlucht. Als je goed keek, (de tekeningen hingen in het lokaal waar we zaten) zag je de individuele verschillen per leerling maar op het eerste gezicht waren de tekeningen gelijk en voldeden aan de opdracht.
Een van de leerlingen was echter met zijn eigen schaar en zelfgefabriceerde plakbandautomaat aan de gang geslagen zonder dat ik er erg in had. Hij had sneeuwpoppen getekend, uitgeknipt en op verschillende afstanden voor de 
blauwe lucht geplaatst, 3d dus. Voor de blauwe lucht. Toen viel het kwartje pas goed, zijn gedrag, zijn leerprestaties, de uitzonderlijke inhoud van en zijn intensieve gebruik van zijn kastje; Ik heb met een beelddenker te maken. Daardoor kon ik op de juiste manier reageren; “Knap van je hoe je de opdracht hebt uitgevoerd!” Voorheen zou ik toch wat geirriteerd gereageerd hebben zo van; Dat was niet de opdracht.’
Daar heeft de visueel ingestelde leerling baat bij. En dat raakt mij diep. Als ik deze bewustwording in gang mag zetten dan neem ik met liefde elke volgende hindernis.
*****
Last week I had the opportunity to workshop again. Visual learners in class. This time for a full team of teachers. Oh joy, that is if you are aware of my mission. More and more it grows from doing what you like to liking what you do! My clients and these workshops, the best job there is. I conduct these instructive meetings being completely me as a visual spatial thinker. It makes the recognition easier and I can be what I am.
Sometimes I look over a wall of resistance but this time the full team was longing to recognize and acknowledge the visual learner in class. How do you do that in daily teaching? That was the main question. It is so great when as you want to do that as a team. And although we worked together with a lot of useful tips there was a lot of interaction and deep conversations.
How many tips and practical ideas I can put in my workshops, there is always the same thema coming up.
Let it go
It is the way we offer tuition not the subject material itself is the problem. And everytime it pops up; How do we best approach the visual spatial learner. In other words; How do you deal with us?
The letting go of patterns, the awareness how we as teachers react, to dare look into the mirror, to dare to be different, as a team, as a school, as an individual. That is what it is all about. And I must admit, you need some courage.
One of the teachers (who looked in my mirror some time ago) tells how things can be different. ‘The assignment was about this; Draw a snowman in front of a dark blue evening sky. When you looked at the drawings (they were haning in the classroom we were
in) you could see the individual differences but the subject was all the same so they accomplished the assignment well. However, one of the pupils had cut several snowman out of paper and had placed them in front of the paper with the blue sky, so it was 3D. By then I realy understood what it ment to have a visual spatial learner in my class. And therefore I was able to react accordingly; “How wonderfull you accomplished the assignment!” Some time before I would have reacted pretty irritated like; “You did not understand the assignment.”
Such a reaction benefits the visual learner. It touched me deeply. When I am able to raise this kind of awareness I will take every coming obstacle with love.
