(scroll down for english) “Ja, U heeft makkelijk praten; U bent nergens aan gebonden, U hoeft zich aan geen enkele regel te houden of verantwoording af te leggen en U hoeft geen scores te overleggen. Dan kan ik het ook!” Bij elke ‘U’ priemde het onderwijsvingertje in mijn richting. “Dat klopt”, glimlachte ik, “waarom doet u het dan niet?”
De licht verwijtende uitspraken krijg ik vaker over mij heen. Het zijn natuurlijk goed verpakte complimenten. En af en toe wil ik er dan zelf weer eens naar kijken. Mijzelf toetsen, gevaarlijk woord natuurlijk in dit verband :-).
Ben ik inderdaad nergens aan gebonden?
Ik hoop van niet nee. Ik verbind mij met mijn clientjes, hun gezinnen. Ik verbind mij met scholen waar ze de leerling willen zien voor wie hij is. Ik verbind mij vurig met mijn missie om de visueel ingestelde (zorg) leerling zoveel mogelijk te helpen. Maar ik ben niet door een instituut gebonden. Verbinden is actief, van mij uit. Zonder regels, protocollen, programma’s en subsidies. Niet gebonden is de enige manier om een verbindende bruggenbouwer te zijn.
Hoef ik mij aan geen enkele regel te houden?
Misschien niet nee. In elk geval niet aan een door het ministerie van onderwijs voorgeschreven regel. Of het moet zijn dat de methode ‘ikleeranders‘ is vrijgesteld van btw waar ik mij uiteraard graag aan houd.
Hoef ik geen verantwoording af te leggen?
Strikt genomen niet nee. Maar de verantwoording voelt misschien daardoor wel des te sterker. Het vertrouwen dat clientjes immers in mij hebben vanaf dag 1 is vaak ontroerend groot. Ik kruip in hun hoofd en leer ze daar de boel op orde brengen. “Jij denkt net als ik!” “Jij hebt dat dus ook?!” De eerste zijn waarmee je je kunt meten, dat is pure schoonheid en daar leg ik graag verantwoording voor af. Aan client zelf dan en indirect aan het gezin.
Hoef ik geen scores te overleggen?
Nee. Geen cito scores of tempotoetsresultaten in elk geval. Ik heb geen rode pen. Ik beoordeel niet wat fout is. En na het eerste contact vraag ik de ouders (en afhankelijk van de leeftijd client zelf) mij een uitputtende lijst te sturen waar hun kind goed in is. Daar verbind ik dan geen scores aan maar het zegt mij oneindig veel meer dan wat ze allemaal niet zouden kunnen.
En ja, met een beetje moed kunt u het ook. Er is altijd speelruimte binnen de regels.
*****
“For you it is so easy. You are not tied to anything. You don’t need to follow rules or take responsibility and You don’t have to show scores at all. In that way I could easily do the same!” With every ‘You’ a finger was pointed at me. “You are quite right”, I smiled, “then why don’t you do it?”
I am used to those blames. In fact they are carefully wrapped compliments. And every now and then I feel the urge to look at them again. To examine myself, pretty dangerous expression in this context. 🙂
Is it true I am not tied to anything?
Well, I hope it is true. I connect to my clients, their family. I connect to schools who realy want to see their students. I passionate connect to my quest to help the visual spatial learner as much as possible. But I am not tied to a institute. Making a connections is something active starting with me. Without rues, protocols, programs and without subsidies. Not being tied is the only way to build the bridges where they are needed.
Is it true that I don’t have to follow any rule?
Might well be. At least not by the ministery of education. Maybe only the rule that my method has no VAT, which is easy to follow.
Is it true that I don’t take responsibility?
In a way it is true. But the responsibility does weigh heavily upon me. The trust my clienst show from day one is sometime touching. I creep into their heads and show them how to declutter in there. “You think in the same way I do!” “So you experience that also?!” To be the firt person you can measure up to is of such beauty I gladly take responsiblity for. To my client and indirect to the family.
Is it true I don’t have to show scores?
Yep. At least no grades and results. I do not use a red pen. I do not judge what is wrong. Right after the first contact I ask the parents and sometimes also their child to send me a long list of what they think their child is good at. I do not tie scores to that but tells me so much more then the things they should not be able to.
And yes, to be honest, with some courage, you could do the same. There is freedom in between every set of rule.
