Luisteren in een gesprek, luisteren naar een spreker en als laatste in dit beelddenkende drieluik; Luisteren naar je zelf. Ik schreef immers dat ik pas echt leerde luisteren toen ik leerde luisteren naar mij. 

Daar zitten twee kanten aan. Luisteren naar mezelf in de zin van goed weten wat ik wil en niet maar doen wat ‘men’ vindt. De ‘makkelijkste’ van de twee.

Luisteren naar mijn hart

Blijven beelden zich opdringen dan is het hoogstwaarschijnlijk iets goeds en iets wat ik wil. Heb ik er niet meteen beeld bij als iemand iets voorstelt dan ben ik zo eerlijk om nee te zeggen, lastiger dan het ‘ja, misschien’, maar als het beeld zich niet onmiddellijk aandient dan komt het er ook niet. Dat ‘ik heb er beeld bij’ is mijn synoniem voor mijn hart volgen en op mijn intuïtie afgaan.

Blijft een vervelend beeld zich aandienen en weet het telkens te ontsnappen uit mijn nare dingen kamertje dan heeft het blijkbaar een belangrijke boodschap. Wat kan ik ermee? Ik kijk er naar en loop er om heen in mijn hoofd. Is het van mij of van een ander? Mijn eigen draken trainen noem ik dat ook wel. 

Luisteren naar mijn lijf ook. Zit ik lekker in mijn vel? Wat willen pijntjes mij vertellen? Waarom ben ik zo hoekig vandaag? En net zo goed me afvragen hoe ik vandaag aan mijn tomeloze energie kom want daar wil je meer van. En ook pijn heeft een vorm, een kleur in mijn hoofd. Ik kan er van een afstand naar kijken. 

Regisseur

De andere kant van luisteren naar mezelf is de kunst om terwijl ik praat, of dat nu in een gesprek is of voor een groep, te luisteren naar hoe ik overkom. Welke indruk wil ik wekken en welke indruk maak ik daadwerkelijk op het moment zelf. Dat is het talent van het razendsnel kunnen schakelen. Het realiseren van wat zeg ik, hoe zeg ik het en is het effect ook zo als ik mij voorstelde.

Ik zie mijzelf dan praten en stel als een regisseur beeld en geluid EN inhoud bij waar nodig. Dat is geen natuurlijk talent van beelddenkers. Wij zijn niet zo van de zelfreflectie, vinden het al gauw goed en hebben over het algemeen moeite met kritisch naar onszelf te kijken. Hoe heb ik mij dat dan toch eigen gemaakt? Eigenlijk door heel lang te oefenen.

Letterlijk voor de spiegel. Zijn houding en tekst congruent als ik het zo zeg of klopt er iets niet? Als ik het anders zeg, of als ik anders ga staan, wat denk ik dat dan het effect is?

Mijn stem opnemen en tenenkrommend terugluisteren. Je stem zoals je hem zelf hoort, van binnen is namelijk heel anders dan dat anderen hem horen en op een bandopname is dat zeker de eerste keren schrikken.

Video opnames stukje voor stukje bekijken. En er van durven leren. Verbetering zien. Op je bek gaan en er om kunnen lachen. Kijken vooral ook naar je non-verbale expressie, je gebarentaal, lichaamstaal. En het effect zien van als je dingen verandert. Dat is een grote motivatie om te blijven kijken (luisteren) naar jezelf. 

En, als laatste, feedback durven kunnen ontvangen. Vraag een bekende, vriend, partner je te observeren en feedback te geven. En dan weer goed luisteren naar mezelf. Want feedback is een kadootje maar je mag zelf bepalen wat je ermee doet. Zet je het in de kast of pak je het uit. 

Het slot van een pittig drieluik, althans om de beelden te vertalen naar heldere taal. Luisteren in welke vorm dan ook is misschien wel het meest essentiële in ons leven, ademhalen voor de ziel.

 *****

Listening in a conversation, listening to a speaker and the last part of this trilogy; listening to your self. I wrote I realy learned how to listen when I learned how to listen to myself. 

There are two sites of it. Listening to myself like knowing what I want and not doing what others think I should do. That is the easiest one of these two. 

Listen to my heart

When image keep appearing it appearantly is something good and something I want. When I do not immediately see an image of it when someone is doing a suggestion then I am as honest as I can be with a ‘No, thanks.’ Instead of ‘Well, maybe.’ When the image does not pop up it does not come at all. Having an image is to what is following your heart and intuition is to others. 

Does a horrible picture keep popping up and does it escape everytime from the nasty things room then I know it has a important message for me. So I better listen to it, look at it, walk around it in my head. Is it mine or someone elses. I call it; How to train your  dragons.  

Listening also to my body. Do I feel good? What might be the message of that little pain in the back? Why do I react a bit grumpy? And howcome I have so much wonderful energy today, because I want more of that. And pain has also a form, a colour, I can look at it from a distance. 

Director

The second part of listening to myself is the art of while speaking, listening to myself how I sound. And, more important, what impression do they get and is that the effect I want it to have? In the moment itself, immediately alternate. The talent of high speed thinking and acting. To be able to realise what I am saying, how I am saying it and what the effect is.

I literally see myself talking and act as my own director, adjusting image and sound AND content if necessaryt. That is not a natural talent of us, being viusal learners. We do not like the art of selfreflection, we are easily satisfied with our own performance and don’t like to have a critical look at ourselves. So how did I do it? Practice, practice, practice. 

In front of the mirror.  Do posture, attitude and words fit together? Or should I change them? When I change the attitude what would be the effect? 

Recording my voice and listeninh to it is a ackward but meaningful thing. Your voice sounds different inside of you compared to how others here the sound of your voice. It can be pretty scary. Do I realy sound like that? 

To look at your self in a video bit by bit. And being brave enough to learn from it. See the improvement over time. Fail gloriously and laugh about it. Look at your non verbal expression, your gestures, your body language. And see the effect when you change things. That is the big motivation for me, to immediately see the effect, the improvement, to keep listening (looking) to yourself. 

And dare to ask and receive feedback. Ask someone to observe you while speaking and giving feedback to you. And then again listen carefully to yourself while receiving. Feedback is present. You are the one who decides to unwrap it.  

The closure of a stiff trilogy, I mean, the translation of the images into words. Listening in what form might be the most essential in our lives; breathing for the soul.