(scroll down for english) Deel 2

Je hebt iemand over de vloer gehad waarmee je kind een enorme klik heeft. Dat was aan alles te merken. Misschien was het wel voor de eerste keer dat je kind zo gezien, gehoord en begrepen werd. Daar werd je blij van. Maar hij ligt nu lekker in zijn eigen wereldje uit te rusten en jij bent verdwaasd achtergebleven aan de keukentafel. Mijn kind heeft dus kamers in zijn hoofd, ging het door je heen, en nu? 

Je zag het niet

Je kon je er niks bij voorstellen. Bij het woord bloem zag je echt alleen de letters van het woord b  l  o  e  m. Keurig in een rechte lijn. En het hele alfabet als plaatje opslaan en het dan vlotjes van z naar a oplezen? Nee, dat lukte je echt niet, je kreeg er alleen maar hoofdpijn van. Je kind daarentegen ging er helemaal in op. Moeiteloos schreef hij de letters in zijn blauwe letterkamer, vloog als een draak over zijn honderd-veld in zijn groene rekenkamer. Je hoorde het wel maar je zag het niet. 

Kamers opruimen

Gelukkig zaten er ook praktische dingen bij. Je pakte het lijstje wat je hebt bijgehouden tijdens de sessie. Daar was je tenminste goed in. Brain gym, elke ochtend. Dat ging lukken. Woordgroepen oefenen? O, er stond een stap voor stap handleiding bij. Aan niet beeld denkende ouders was gedacht. Dat zou dus ook goed komen. De motorische oefeningen moesten ook maar meteen op de weekplanner. Maar dan. Een vast avondritueel. Voorlezen leek je wel nog wel wat. Het werd sowieso tijd om meer rust in te plannen in jullie soms wel erg hectische dagritme. Maar om beter te kunnen slapen moest je samen met je kind de kamers in zijn hoofd opruimen. Hoe zei hij dat nou? Kamers schoon, deuren dicht, lekker rustig op de gang. Zoiets. Elke avond. Je zuchtte, greep naar je laptop en stuurde na enige aarzeling een mail. 

Ik gaf je het volgende antwoord, nog voor je kind naar bed ging; 

Dat je er geen beeld bij hebt wil alleen maar zeggen dat je het je nu nog niet kunt voorstellen. Je bent net begonnen aan een reis. Hij ook. Vergis je niet. Hij begint iets te begrijpen van hoe hij in elkaar steekt en dat is een eerste stap. Ga met hem mee op reis en wees open en nieuwsgierig. En vooral eerlijk. Luister naar hem, stel vragen en luister nog meer. Net zolang totdat je je er een voorstelling bij kunt maken.

Van beeld naar woord. Dat is kunst.

Dat is meteen een belangrijke oefening voor hem. Hij vertaalt wat er om hem heen gebeurt in beelden in zijn hoofd. Het kost tijd deze beelden weer te hertalen naar woorden. Als jij die tijd durft te nemen verbind je je op een diepere laag met hem. Laat de chronologie los en luister. Zie het totaalplaatje van waaruit hij vertelt met een compleet ander tijdsbesef. En wellicht heeft hij je daarbij juist nodig om, als je uitgeluisterd bent, orde aan te brengen in zijn verhaal. Je hebt je altijd kunnen inleven in je kind, dat blijft. Er komt alleen een dimensie bij van plaatjes, beelden, films en ja, kamers in zijn hoofd.

SPEELS

Ga eens terug naar toen je zelf kind was. Met alle fantasie die je toen had maakte je je toch ook wel eens ergens een ‘voorstelling’ van? Hoe je verjaardag er uit zou zien, of het nieuwe puppie dat zou komen, hoe het later zou zijn als je groot was? Waar ik je kind leer verbindingen te leggen met zijn linker hersenhelft kun jij het tegenovergestelde doen. Maak contact met dat speelse, creatieve deel van jou waarmee je minstens tot je zesde hebt geleerd. Neem een vel tekenpapier en zijn kleurpotloden en teken de kamers in zijn hoofd, hoe jij denkt dat ze er uit zien. Als de kamers bij hem eenmaal definitief gezet zijn, vraag hem of hij ook wil tekenen hoe het er bij hem van binnen uitziet, in zijn hoofd, in zijn geest of, zo je wilt, in zijn fantasie. Leg de tekeningen naast elkaar, vergelijk ze. Lach, praat en huil er over, wat jullie maar nodig hebben.

Wees ook niet bang om te vragen, als hij zijn ogen wegdraait in een gesprek, in welke kamer hij nu zit. Blijf er over in gesprek, want de kamers zullen veranderen, met hem mee groeien. 

NABIJHEID

Sommige beelddenkers willen in alle stilte met hun ogen dicht hun kamers voor het naar bed gaan opruimen. Anderen vertellen er juist graag over wat ze aan het doen zijn. Beiden in opperste concentratie. Soms hebben ze je ook nodig om te onthouden welke kamer ze al gedaan hebben. Dan hebben ze dus je volledige nabijheid nodig. Jij biedt de veilige structuur en daarmee nemen ze je mee hun wereld in. Luister, kijk, voel, observeer. Bewaar je oordeel en vragen voor een ander moment. En geniet, van wat je misschien nog niet ziet, maar wel vermoedt.

En troost je, niemand zal ooit volledig begrijpen hoe de ander jou en de wereld om jullie heen, ervaart. Maar als ouder kom je wel het meest dichtbij.

(N.B. De ouder uit deze blog gaf toestemming dit verhaal te delen maar blijft graag anoniem)

*****      

Part 2  Someone was in your house and really connected to your child. Maybe it was the first time your child was truly seen for what he is. It made you happy. But he is now relaxing in his own world and you are still sitting at your kitchentable. My child has chambers inside his head, you kept thinking, what’s next? 

You did not see it at all.

In no way you could imagine. The word ‘flower’ made you only see the letters  f l o w e r, neatly in a row. You did not manage to see the whole alphabet as a picture in your head, let alone, reading it from Z to A. It only gave you a headache. But your child was totally in it. With no effeort he wrote letters in the blue chamber of letters inside his head. He looked upons the field of 100 numbers flying on a dragon in his gree chamber of math. You did hear it but you did not see it.  

Decluttering rooms

Luckily for you there were a lot of practical things to do. You grabbed the list you made during the session. That was something you could relate to. The braingymming every morning would not be a problem. Exercising images of words? Well, it came with a manual. How thoughtfull for not so visual parents. So that would work out fine. The exercises for motorics you better plan them right away in the weekplanner. And then? You needed a daily evening ritual. Well you could read to him. It would be a start in making your day a bit less hectic. In order to get him to sleep better you should declutter his chambers inside his head. What did he say? Clean rooms, closed doors, nice and quiet in the hallway. Something like that. Every night. You yearned, took you laptop and after a while you send an email.  

I answered it, before your child went to bed;  

That it is hard for you to imagine all this does only mean not yet. You just starte a journey. Your child too. Don’t get me wrong, he just started to understand a little of how things work for him. It is a first step. Go on that journey together. Be open, curious. Be honest. Listen to him, ask questions and listen some more. Just as long as it takes for you to imagine it. 

From picture to words. That’s Art.

This is an important exercise to him. He translates his reality into images inside his head. It takes some time to translate it back to words.  When you show the courage to take that time you will connect with him on a deeper level. Let go for once of the chronologic and listen. Try to see the total view he has with a different time perspective. Maybe he just needs you there to bring order in his story, after listening to it. You have always been able to project yourself into your child. That doesn’t change. You will add another dimension to your connection, with pictures, images, films and yes, chambers inside his head. 

Playfull

Go back into you own childhood. With all the fantasy you had back then you did imagine things? How your birthday would look, the new puppy that would arrive the next day, how your holiday would be?  I am teaching your child to make connections with his left hemisphere. You should do the opposite. Connect to the creative, playfull part of your brainWaar ik je kind leer verbindingen te leggen met zijn linkerhersenhelft kun jij. LIke you used to do at least till your were six years old. Grab some colours and draw the chambers inside his head as you think they would look like. Ask him to draw them. And compare them. Talk, laugh and cry about it, just whatever the two of you need in that moment. 

Don’t ever be afraid to ask him in which room he is, the moment he looks away from you while having a conversation. Stay in touch with him about the subject, because the rooms will change now and then, adapting to his needs.  

Closeness

Some of the childs will need silence and closed eyes when they declutter their rooms at the end of the day. Others just like to tell about it while doing it. In both ways they will be focussed. Sometimes they need you to remember what room they already cleaned. They need your close to them, fully aware. You offer a safe structure in which they can take you with them inside their world. Listen, look, feel, observe. Hold your judgment and your questions for later. And enjoy what you might not see yet, but already guessing. 

And to your comfort; no one is able to fully comprehend how they will experience you and the world around you. But as a parent you will get very close to that. 

(N.B. The parent in this blog gave me permission to share this story but likes to stay anonymous.)