(scroll down for english) Als visueel ingesteld mens vertaal ik alles wat om mij heen gebeurt naar innerlijke beelden. In een omgeving met veel taaldenkers kost het mij meer tijd om alle beelden weer terug te vertalen naar voor jou logische taal. Vooral als de beelden in mijn hoofd niet lijken te kloppen met de werkelijkheid. 

Bovendien beelddenken wij in een ander tijdsframe. Wat vaak gezien wordt als het ontbreken van elk tijdsbesef. In jouw (chrono)logische wereld kan dat inderdaad zo overkomen. Maar het is gewoon anders, niet beter of slechter. Op allerlei manieren kun je als visueel ingestelde leerling tegenwoordig geholpen worden om dat talent te gebruiken in het talige onderwijssysteem. Dat kan een flinke verandering in het gezinsleven betekenen en het vraagt de bereidwilligheid van de leerkracht om de lesstof anders aan te bieden. 

Je leert je hoofd op te ruimen, te ordenen. Meer rust en concentratie, zelfvertrouwen en leerplezier. En dan maakt het niet uit welke methode je gebruikt. Als het maar werkt voor jou. Naast het feit dat het mijn missie is om zoveel mogelijk beelddenkers te helpen en het begrip meer bekendheid te geven is er de laatste jaren een motiverende onderstroom gegroeid van waaruit ik werk. 

Zet de werkelijkheid naar je hand

Als de beelden in mijn hoofd niet lijken te kloppen met de werkelijkheid om mij heen dan pas ik de werkelijkheid aan. Dus enerzijds bied ik praktische handvatten om je te helpen leren. Anderzijds help ik je de vaardigheid te ontwikkelen om de werkelijkheid naar je hand te zetten.

Wat je denkt, (of dat nu in beelden is of in taal) is immers waar. Het je eigen maken van leerstrategieën betekent dat het alleen aan jou is. Zodra je daarbij in staat bent de werkelijkheid om je heen aan te (laten) passen aan jouw behoeften komt het van twee kanten. En zo zou het moeten zijn. Je vertoont geen probleemgedrag, maar de ander heeft een probleem met jouw (leer)gedrag. Maar wat betekent dat nu voor de dagdagelijkse praktijk? 

• Dat je je niet achterin de klas laat zetten louter en alleen omdat de leerkracht anders last van je heeft maar dat je samen overlegt wat voor jou op dat moment de beste plek is.
• Dat je hulp durft en mag vragen aan de omgeving om je regelmatig, zo lang als dat nodig is, te helpen herinneren om je kamers in je hoofd open en dicht te doen. En niet bij de pakken neerzitten als de leerkracht het na 1 week wel weer welletjes vind omdat ze nog meer kinderen in de klas heeft. 
• Dat een beeldend stappenplan voor de talige redactiesommen voor jou echt nodig is om een voldoende te scoren. Je wilt dat mogen gebruiken. En het is mijn ervaring dat het ook voor taaldenkers erg handig is. 
• Dat je blijft vragen naar het waarom, naar het nut van dingen. Zodat de ander zich bewust durft af te vragen ‘Waarom doen we het eigenlijk’, en ‘Waarom op deze manier?’
• Dat je laat zien dat jij het totaaloverzicht wel hebt maar nog niet de (chrono)logische stappen van begin tot eind kunt overzien. 
• Dat je trots bent op je helikopter view en graag aan de hand genomen wilt worden als in een langzaam landende luchtballon. Om in alle rust te kunnen dalen, zodat 1 voor 1 de details duidelijk mogen worden, met behoud van dat voor jou zo noodzakelijke overzicht. 
• Dat je met jouw enorme woordenschat en tekstbegrip, laat zien tevreden te zijn met een D voor spelling op de lagere school. Na groep 8 is het immers veel minder aan de orde. Je mag verwachten dat het besef dat de woorden over iets wat je interesseert wel goed gespeld worden, inmiddels doordringt in het bewustzijn van de onderwijsmakers. 
• Dat je blijft aandringen op een leeromgeving naar jouw behoeften. Naar een voor jou passende huiswerkruimte. Naar een geschikte vervolgschool. En later bewust durft te zoeken naar een werkomgeving waar jouw talent tot zijn recht komt. 
• Dat je mag vragen aan de taaldenkers om je heen, je te helpen de prachtige beeldverhalen in je hoofd enigszins logisch op papier te krijgen zodat meer mensen van jouw vertelkunst kunnen genieten. 

En zo kan ik doorgaan. De werkelijkheid durven aanpassen. Omdat we de werkelijkheid zelf, samen, maken. Heeft de ander wellicht moeite met het leren van het outofthebox-denken, wij kunnen laten zien; Er is helemaal geen box. Hebben wij de ander misschien nodig voor het krijgen van structuur, wij kunnen hen leren los te komen uit beklemmende, vast denkende structuren. Samen nieuwe patronen scheppen waarbinnen de talenten van taal- en beelddenkers elkaar versterken, thuis, op school, op het werk, in de werkelijkheid om ons heen. Samen overeenkomsten vinden, elkaar aanvullen, in plaats van alleen maar de verschillen te benadrukken. En het zoeken naar overeenkomsten is nu typisch een van onze grote talenten. 

Het oog hebben voor de verschillende kwaliteiten van taaldenkers en beelddenkers is een thema van de info-avond Anders Heel Gewoon van 24 september 2015.  Een interactieve lezing, korte workshops en de gelegenheid vragen te stellen aan professionals. 

*****

Being a visual spatial thinker makes me translate everything around me into images inside my head. In a language based it takes time to translate those pictures back into understandable words. And what if the images inside my head don’t match reality? 

Besides, we think in a totally different timeframe. Often named as a lack of sense of time. Inside your chronological world it might look that way. But it is just different, not better or worse. Nowadays in all kind of ways, visual spatial learners have the possibillities to be helped and trained with their beautifull talent and use it in class. It might mean a big change in a family and it definitely means the teacher has to be open to offer material in a different way. 

You learn how to declutter your head, to bring order in there. More peace and concentration, selfconfidence and more pleasure in learning. It doesn’t matter what method you use as long as it works for you. You all know by now it is my mission to help as much people as I can with their visual talent and spreading the word about it. But the last few years I gave grown a deeper belief and it is inspiring me day by day. 

Create your own reality

When the images inside my head are clashing with reality then I adjust reality. So, on the one hand I offer tools to help you learn in your special way. On the other hand I enable you to create your own reality. 

Whatever you think, (either images or words) it is true. Learning only strategies to cope with the ecucational system makes it a one way thing. As soon as you are able to adjust (or let adjust) your reality around you to your needs it becomes a much stronger two way thing. And that is how it should be. But what does that mean in your day to day life? 

• It means you don’t allow the teacher putting you in the back of the classroom just for her convenience. But talk to eachother about what might be the best place for you at the moment. 
• It means you will be brave enough to ask for help to be reminded of using the rooms inside your head, as long as you need to be reminded. And don’t give up when your teacher does after a week because she is busy enough as it is. 
• It means you realy need that action plan for the arithmical problem hidden in a silly story to get an A score. You realy want to be allowed to use it. It is my experience that the whole class benefits from it.  
• It means you keep asking for the bigger ‘why’s’, for wanting to know the point of things. Making the other person more aware of Why we are doing what we are doing? And ‘Why we are doing it in the same way all the time?’
• It means showing you have the overall picture of things but not yet the logical steps to get from the start towards the end. And you want help with that. 
• It means you are proud of looking down from a helicopter but likes to be taken by hand into a hot air balloon. Allowing you to slowly land and see the details one by one without losing the overall view.
• It means you are comfortable having a bad grade in spelling words because of your enormous vocabulary and understanding of written text. When you go to high school it is not that important any more. And keep expecting the educators you meet are getting aware of your flawless spelling of words from a subject you do have interest in. 
• It means you keep asking for the best learning environment fitting your needs. Keep working for the right place to make your homework. For a next school. And, later on, keep looking for the best working environment for your talents. 
• It means you can always ask language-thinkers to help you tell your beauiful stories in your head, make them more chronological, so more people can enjoy your talent for storytelling. 

I could go on. You do can adjust your reality. Because we create our reality ourselves, together. Maybe other are longing to learn how to think out of their box and you can show them there ain’t no box at all. We might need someone else to structure our lives and at the same time we can show them to let things go. Create new patterns together. Patterns in which the talents of both can be reinforced, at home, at school, at work, in the reality around us. Looking together for similarities instead of differences. Getting on the same level. Building bridges, looking for similarities, it is one of our best talents.