In deze zomerperiode bladerde ik door 10 jaar blogarchief. Op reis langs digitale bestanden en schriften vol krabbels, tekeningen, mindmaps. Korte doorkijkjes en lange vergezichten. Hier en daar van een nieuwe layout voorzien. Vandaag de laatste in deze serie, zo op de rand van de herfst. Volgende week start een nieuwe serie blogs over beelddenkers. 

Marketing

(2014)”Hoe ziet jouw marketing er uit?”, vraagt men mij weleens. Heel simpel. Ik ga het liefst op vrijdagmiddag of zaterdag naar een grote supermarkt en slenter dan heel ontspannen door de gangen met een bijna leeg karretje. Alsof ik alle tijd heb. Dat is dan ook zo. Zodra ik een krijsend kind op de grond zie liggen sla ik het de schappen in, zoek vervolgens de bijbehorende ouders op en drop mijn visitekaartje. 

Nou, oké, het ligt iets genuanceerder. Ietsje maar. Zodra ik een krijsend kind op de grond zie liggen in de supermarkt, wat opvallend veel gebeurt, probeer ik er contact mee te maken. Dat lukt altijd. Als het zijn tranen afveegt en naar zijn ouders rent dan loop ik mee en knoop een gesprek aan. Veel kinderen houden namelijk niet van de manier waarop hun ouders boodschappen doen. En terecht.

Verder doe ik ongeveer hetzelfde in het openbaar vervoer. Als er weer zo’n krijsend exemplaar in bedwang wordt gehouden door 1 of beide ouders, omdat het beslist niet door de gangen mag lopen, stel je voor! Dan sodemieter ik het kind immediatement in het bagagerek en die zijn lekker krap tegenwoordig, ik drop het visitekaartje bij de ouders en trek aan de noodrem.

Nou, vooruit dan, ook dit gaat meestal iets genuanceerder. Dan trek ik gekke bekken naar het kind wat van verbazing zijn verdriet en boosheid inslikt en ga via de voormalige krijsert in gesprek met de ouders. In de trant van; “Belachelijk zeg dat je niet door de gangen mag rennen, doe ik ook het liefst. Ze denken zeker dat je niet voorzichtig genoeg bent” Aan het einde van dit prettige edoch confronterende gesprek nemen de schuldbewuste ouders maar al te graag mijn visitekaartje in ontvangst en rennen de coupe uit.

In  vliegtuigen is dit bijna niet aan de orde aangezien ik buiten het hoogseizoen reis. Dan zit mijn doelgroep over het algemeen in te grote klassen op school. Mocht er wel ineens een schreeuwlelijk door het gangpad lopen dan druk ik het onmiddellijk mijn Samsung in de handen en het eerste uur is het zoet met het tekenen in Sketchbook voor Galaxy. (Ja, dat is een tip!)

Verder doe ik niet aan marketing zult u begrijpen. Ik schrijf hier en daar een onaardige blog over ouders of, nog beter, over die vreselijke leerkrachten en falende managers en de klanten stromen toe.

Alle gekheid op een stokje. Ik heb inderdaad geen stapsgewijs marketingplan. Duh, ben een beelddenker. Ik heb geen marketingbudget hoewel ik beiden volgens alle guru’s op dat gebied wel zou moeten hebben. Wat ik doe is wat ik leuk vind en dat doe ik met hart en ziel en zaligheid. Bij de mensen thuis en op scholen en voor teams in bedrijven. En vooral meer leveren dan is afgesproken, meer doen dan ik beloof. Mensen vertellen dat dan graag verder en mond tot mond reclame is voor mij de beste marketing die er bestaat.

Verder heb ik een goed verhaal. Dat vertel ik graag, vaak en overal. Mijn verhaal over mijn liefde voor de vaak ongeziene talenten van beelddenkers (van Jaap Murre moet ik tegenwoordig zeggen; zij die een voorkeur hebben voor de visuele leerstijl, whatever) en hun creatieve vaak briljante geesten. Ik toom ze niet in, ik zet het hek open.

En op de keeper beschouwd is dat pure marketing, maar dan anders.

*****

Nieuwsgierig naar de verschillen in kwaliteiten tussen Taal- en Beelddenkers? Kom aanstaande donderdag 24 September naar de Info-Avond van ‘Anders Heel Gewoon‘. Aanmelden is fijn en dat kan hier. We starten om 19.30 uur. Met een interactieve lezing/workshop over deze kwaliteiten. Aansluitend twee korte workshop-rondes gegeven door de specialisten van de samenwerkingsgroep.

Locatie; Alexanderschool, Acacialaan 32-a, 6721 Bennekom