Op reis in de hoofden van mijn cliëntjes ontdek ik op welke manier zij het beste leren. Het is fijn om te weten hoe je in elkaar steekt. Soms zou ik ook op reis willen in de hoofden van leerkrachten. Wat zouden ze denken terwijl ze lesgeven aan mijn cliëntjes? Natuurlijk kun je nooit helemaal weten hoe de ander jou en de wereld om ons heen ziet Maar gelukkig heb ik een rijke innerlijke belevingswereld. En soms in gesprek na een observatie blijkt de werkelijkheid ook redelijk te kloppen met het beeld in mijn hoofd. 

Wat de leerkracht zou kunnen denken

Iedereen luistert aandachtig en hij zit naar buiten te kijken. Als hij zijn benen nu eens even stil zou kunnen houden. En hop, daar valt zijn potlood weer. Ja joh, ga midden in mijn verhaal door de klas lopen. Hij kan toch ook zijn vinger opsteken als hij per se iets wil vertellen op dit moment? Kijk me aan als ik tegen je praat! Nou, van de instructie heeft ie dus weer niks meegekregen. Ik ga in het 10 minuten gesprek maar eens vragen of ze hem willen laten testen op ADHD voor mijn part want dit is geen doen. Benieuwd wat die beelddenkcoach er van vindt. Ach jochie, wat zou het heerlijk zijn als je elke les zo meedeed als nu. Over ridders en kastelen en wat weet je er veel van af ook al zit je dan irritant met je kneedgum te friemelen. Is het nu het onderwerp of het materiaal waardoor hij ineens betrokken is? 

Wat ik denk

Hij luistert aandachtig door wat de juf vertelt in zijn hoofd om te zetten in plaatjes. Zijn gezicht is van de klas afgedraaid zodat hij niet teveel wordt afgeleid. Aan zijn bewegingen zie ik hoeveel concentratie hem dit kost. Zijn potlood valt en volgens mij kan hij nu even de drang om te bewegen niet weerstaan en loopt een rondje door de klas. Ineens reageert hij op iets wat de juf zegt. Daar kan hij echt niet mee wachten want anders is hij het beeld wat het blijkbaar oproept alweer kwijt. Om het antwoord te zoeken in zijn hoofd kijkt hij weg van de juf en dan lijkt het of hij het niet weet. Hij lijkt geen idee te hebben over wat er van hem verwacht wordt, terwijl de meeste kinderen meteen aan de slag gaan. Hij lijkt onzekerheid te maskeren met clownesk gedrag. Ach jochie, kijk bij je buurman dan weet je in een oogopslag wat je moet doen. Of heb je de sommen soms al gemaakt ondertussen? Ja dus! En ja, daar is de bekende hyperfocus als iets je echt interesseert, je krijgt er zelfs een kleur van en je handen bewegen net zo snel als de beelden in je hoofd lijkt het en maak je contact met de leerkracht en zij met jou.

Wat ik denk dat hij denkt

Over welke parkeerplaats zou ze het hebben? Gisteren zagen we nog een porsche bij het winkelcentrum staan. En als er een plek is voor papa’s auto wat boeit het dan hoeveel andere plekken er nog over zijn. Papa gaat heus niet tellen. Maar ik moet dat dus gaan uitrekenen. O, ik zie het al. Het is gewoon een som!? Waarom zegt ze dat dan niet gewoon? 30 – 17. Pfft. Daar gaat m’n potlood. He, er ligt ook nog een pen op de grond en een stuk gum. Pak ik wel even. Maar natuurlijk moet je wel weten wat voor auto’s er op de parkeerplaats staan, want als het vrachtwagens zijn, of busjes met er nog een achter dan blijven er veel minder plekken over. O, nou, eh, dan niet. Wat gaan ze nu doen? Die suffe sommen maken? Nou, ik ben al klaar hoor. Misschien kan ik iemand helpen? 

Ik kan er steeds meer van genieten. Lessen bijwonen van leerkrachten in de klas. Kijken, luisteren. En dan na afloop in gesprek gaan. Vooral over wat er anders zou kunnen in de benadering van leerlingen met een wat andere leerstijl dan de meeste kinderen. Wat ze vertellen dat er door hun hoofd ging tijdens mijn aanwezigheid klopt verrassend vaak. De opluchting is groot als ik begrijp wat ze denken. Dat ik niet de hele lesstof wil veranderen maar de benadering en de manier van aanbieden. Met eenvoudige tips en praktische handvatten. En zo komt er een werkveld bij in mijn missie om elke leerstijl een betere kans te geven.