Voor aanvang

Een laatste haastige voetstap. Zacht geritsel met het programmablaadje. Een vluchtig akkoord op de piano. De celliste stemt. Het geroezemoes neemt af. Een kuch, een zucht. En dan wordt het stil. Alleen de adrenaline ruist. De verwachtingsvolle stilte waarin de eerste zwaai van mijn armen, voor het klinken van de eerste noot waarmee het concert begint. 

Koor

Volgens mij was het pas op de middelbare school dat ik voor het eerst geconfronteerd werd met iets anders dan Bach. Een opvoeding gedrenkt in klassieke muziek. Dat gaat in je genen zitten. Via allerlei omzwervingen en met veel vallen en opstaan heb ik mij ontwikkeld als koordirigent. Na diverse kleine ensembles heb ik 5 jaar geleden samen met mijn goede vriendin Brenda Kamphuis mijn eigen koor opgericht; Fluent. Zij bewaakt de details, ik het grotere geheel. Zangers gezocht om zich aan te sluiten bij wat ik mooi vind. Het werd een prachtige mengeling van ervaren koortijgers en zangers niet gehinderd door enige ervaring of omdat ze nooit mochten meezingen. 

De generale

De ruimte is nog leeg, de piano staat open, hier en daar zwerft al een koormap. De zon speelt door de ramen met mijn schaduwen. Het zweet staat nu al op mijn rug. Adem in, adem uit. Rustiger dan normaal komen ze binnen, mijn zangers en nemen geconcentreerd hun plaats in. Een laatste blad wordt omgeslagen, een akkoord klinkt. En dan wordt het stil. Alleen de adrenaline davert. De voor mij vooral spannende stilte waarin de eerste zwaai van mijn armen, voor de eerste noot klinkt waarmee de generale begint. 

We werden al snel een echt As it is in Heaven-koor. We ontdekken stap voor stap onze echte eigen stem, leren luisteren naar elkaar en raken nooit uitgeleerd. Lief en leed delen we. Zingen vanuit de verbinding levert altijd de mooiste muziek op, omdat er iets onder zit, er iets in doorklinkt wat anders onuitsprekelijk is. 

Totaalbeeld

Als dirigent maak ik optimaal gebruik van mijn beelddenkers talent. Zingen is een multi-zintuiglijke ervaring. Je hoort je zelfgeproduceerde klanken, de resonantie in je lichaam, het geluid wat weerkaatst. Je leest de noten en de tekst. En tegelijkertijd luister je naar elkaar, naar de harmonie, de boventonen. Het gevoel wat het bij je oproept als je zingt. De ademhaling wordt gelijkmatiger en je wordt als zangers een geheel in ademhaling en hartslag. 

Dirigeren is zo mogelijk nog multi-zintuiglijker

Wat mijn zangers produceren, resoneert in mij. Ik hoor, voel waar het goed gaat. Elke individuele stem en tegelijk het geheel. Ik zie in 3D waar we naartoe gaan met het stuk en zie, voel, hoor, beleef waar we zijn, onderweg. Elke individuele emotie en het gezamenlijke gevoel. Ik beweeg met ze mee, geef aan, leid, dien.

En dit keer zal ik ook mogen genieten op een andere manier. Eén van mijn tenoren en vriend Edgar Hildering staat dan voor zijn gloednieuwe koor Perron 12. We zullen elkaar afwisselen, op een nieuwe manier samenwerken En mag ik luisteren. Ook muzikaal loopt onze geschiedenis steeds meer synchroon. 

Al mijn zintuigen staan tijdens ons benefietconcert op 5 juni op scherp. Dan zal de muzikale werkelijkheid over het beeld schuiven dat ik al had en zichzelf bevestigen en corrigeren. Mijn zintuigen in een directe verbinding naar mijn hart en dat van mijn zangers. 

Dan wordt het stil als ik afsla. Mijn armen hangen nog even in de lucht. De oorverdovende verbindende stilte na de laatste noot van het concert waarin onze grootste fans op hun wolkje ongetwijfeld als eerste zullen applaudisseren.