ZOMERTIJD

In deze periode van de zomer (vakantie) maanden, elke week een blog van mij gereviseerd in de herhaling. Schrijfvrij om te kunnen schrijven in al zijn vormen. Een noodzaak. Voelt als luxe. En natuurlijk om vakantie te houden. Het hoofd leegmaken.

***

(2014)”Aan hem heb je geen kind meer; Loomen en bijkletsen met Nouk“, zet mijn zus op facebook als ze bij me is op mijn verjaardag en ik al loomend met mijn verjaardagskado bijpraat met een van mijn nichtjes. Heel belangrijk want er ging een tempotoets erg goed. En dat is zeker voor beelddenkers niet vanzelfsprekend.  We komen samen tot de conclusie dat bepalend voor ons is  w i e  de tempotoets afneemt. En  h o e.  Maakt het ‘levensbelangrijk’ en is het met een levensgrote stopwatch en een startschot dan haken wij af. Straalt de leerkracht echter rust en vertrouwen uit dan hebben we niet eens in de gaten dat het om tempo gaat, laat staan dat het een toets is. Dan lijkt de tijd die je er voor krijgt ineens lang genoeg. 

Op facebook wordt ondertussen gereageerd; “Een man die 2 dingen tegelijk doet??? Eindelijk, we hebben hem gevonden !!!”.  Is dat zo? Kan ik multitasken? Zijn beelddenkers in staat meerdere dingen tegelijk te doen? Oppervlakkig beschouwd lijkt dat misschien wel zo. Terwijl ik met het ene bezig ben doe ik altijd tegelijkertijd iets anders. Komt bij de een multitaskend over, een ander kan het soms knap irritant vinden. Hoe zit dat dan precies? 

Als ik wil luisteren, ook naar wat er niet gezegd wordt, dus het beeld achter de woorden wil zien dan zal ik me concentreren. Dat is echter niet mijn sterkste kant. Dus ga ik ondertussen doedelen, tangelen, spelen, loomen, bewegen, whatever. Pure noodzaak om me goed te concentreren op 1 ding terwijl ik dus iets anders doe.  Mijn clientjes mogen ook altijd bewegen of tekenen als ik met ze bezig ben. Ze weten al dat het helpt zich te focussen. 

Ik kom nogal eens op heel verschillende scholen en maar al te vaak hoor ik de leerkracht met niet te missen irritatie en ongeduld zeggen; “Ik ga pas beginnen als ik alle ogen zie en iedereen stil zit”, of variaties hierop. Natuurlijk heb ik makkelijk praten en natuurlijk is het niet overal zo. Als ik zelf al voor een groep of klas sta dan is het om te braingymmen, te mindmappen, de leuke dingen dus. En dan mag ik al stuiterend doen wat ik leuk vind en neem mijn publiek mee in mijn energie. Ik benoem dan ook altijd heel specifiek dat ze mogelijk luisteren op de manier die ze zelf het prettigst vinden. 

Bij cliëntjes thuis is dat ook zo. In de eerste sessie zijn de ouders vaak nog bezig met het verbieden van van alles; “Zit eens stil, die meneer komt voor jou hoor!” “Leg dat eens weg en luister nou eens even.” Op dat moment heb ik het met mijn cliëntje over concentratie en de een kiest voor loomen, de ander voor tekenen, een volgende staat en beweegt graag terwijl ik dingen uitleg. Ouders ervaren dan zelf hoe gefocussed hun kind raakt tijdens onze sessie en zien dat het schijnbare multitasken noodzaak is om zich te kunnen concentreren.

De meeste leerkrachten niet. Dat is, denk ik, misschien wel omdat een deinende, tekenende, tangelende kindermenigte de eigen concentratie verstoort. Het zijn namelijk meestal geen beelddenkers die voor de klas staan maar singletaskende taaldenkers, uitermate geschikt voor wat ze doen en vaak met liefde; het geven van lineair auditief onderwijs. De vraag is alleen of dat voor iedereen passend onderwijs is.

Dus ja, ik ga inderdaad multitaskend door het leven. Onlosmakelijk onderdeel van mijn grootste talent, voorwaarde zelfs om het beelddenken geen handicap te laten zijn. En ik zal niet rusten voor ik dat over het voetlicht krijg bij ouders en leerkrachten. De beelddenkers zelf weten dit al lang. Ze spellen moeiteloos hardop van voor naar achter en terug terwijl ze een trapladder loomen en tegelijk het instructiefilmpje, zonder geluid, bekijken.