ZOMERTIJD

In deze periode van de zomer (vakantie) maanden, elke week een blog van mij gereviseerd in de herhaling. Schrijfvrij om te kunnen schrijven in al zijn vormen. Een noodzaak. Het voelde als luxe. Vanaf volgende week weer ‘verse’ blogs. 

***

(2015) Een veelgestelde vraag door moeders; “Ik zou zo graag willen weten wat er zich allemaal afspeelt in dat hoofd van mijn kind.” Ik waag een poging hoewel er nog veel meer verhalen nodig zijn om het 3d-landschap in ons hoofd te verklaren aan een taaldenker of ‘platlander’. 

Voor mij en mijn cliëntjes lijkt het of de binnenwereld en de buitenwereld naast elkaar kunnen bestaan. Deze twee verschillen soms van elkaar als dag en nacht. De beelden in ons hoofd zoals ze zich opdringen kloppen niet altijd met de werkelijkheid zoals deze zich aandient.

Parallel

Als er al woorden zijn voor de beelden in het landschap in ons hoofd dan verschillen ze zodanig van de woorden horend bij de talige buitenwereld dat het zich tot elkaar lijkt te verhouden als de eerste ontmoeting tussen een griek en een japanner. Alsof je een ‘platlander’ vertelde aan het begin van onze jaartelling dat de wereld rond is. Alles wat zich buiten ons afspeelt kan dan een parallel universum lijken. Echter met een ander tijdsverloop dan de wereld binnen. De buitenwereld zou je dan kunnen zien als lineair, onze binnenwereld als meer-dimensionaal, met de factor tijd zelfs als mogelijke vierde dimensie. Alleen al het bewust worden hiervan is een begin de twee werelden dichter bij elkaar te brengen.

Van beeld naar taal

Dat veronderstelt dat we er controle over zouden kunnen hebben. Zodra wij weten welke beelden van ons (de binnenwereld) zijn en welke van de ander (de buitenwereld) kunnen we ons bewuster en vrijer binnen deze twee bewegen.  Er is wel enige vertraging in het proces van zien wat van jou is en wat buiten jou bestaat. Of misschien is het woord vertaling beter op zijn plaats. Eenzelfde in het begin vaak moeizame vertaalslag die nodig is om onze beelden om te zetten in (chrono)logische begrijpelijke woorden.

 Concentratie

En alles tegelijkertijd. De caroussel in ons hoofd draait door terwijl wij actief onze buitenwereld waarnemen. Om beide werelden met elkaar in balans te houden is naast veel oefening ook veel concentratie nodig wat in de praktijk helaas vaak wordt aangezien als juist een gebrek aan concentratie.

Landschap

Wat voor mij vanzelfsprekend is en voor de niet-beelddenkende ouder nog lastig blijkt is het ‘betreden’ van de binnenwereld van mijn cliëntje. Ik laat mij rondleiden in het landschap in hun hoofd. En breng waar nodig orde aan, laat ik ze, waar het kan hun eigen orde aanbrengen.

Als je als ouder de moed (en het geduld) hebt om dat landschap in het hoofd van je kind te verkennen gaat er voor beiden een wereld open. Dan lees je samen de kaart en vertaal je stukje bij beetje de legenda. En zie mij in het begin maar als je TomTom.

Dag van de beelddenker 26 November 2016