Gedurende de week ben ik tussendoor altijd bezig met diverse onderwerpen voor mijn blog. Op zondagochtend neem ik dat een besluit welk onderwerp ik zal plaatsen. De afgelopen weken kwam telkens, in diverse sociale media en in mijn echte leven, hetzelfde onderwerp naar voren; Het onderwijs gaat vaak op de stoel zitten van de psychiater. Vandaar onderaan meer verwijzingen naar de actualiteit en andere blogs dan normaal.

Weerstand

Workshops en trainingen op scholen, 1 op 1 consulten met leerkrachten, lezingen op ouderavonden. Het gedachtegoed over begrippen als beelddenken, hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit kan ik overal kwijt in deze tijd van het jaar. Nog steeds horen mensen er voor het eerst over. Ik zie dan dat mensen veel herkenning bij zichzelf ontdekken, of over een zoon of dochter, over een leerling. En ik ontmoet veel weerstand. 

Deze week was het onder andere een ouderavond op een school waar nogal wat cliëntjes van mij zaten. Een van de ouders van een cliëntje had mij van te voren al gebeld dat zij er niet zouden zijn, deels om praktische redenen, deels omdat de leerkracht had gemeld dat het voor hun toch niet interessant zou zijn…. Al meteen aan het begin van mijn dynamische Prezi kwamen er opmerkingen van de leerkrachten. Dan weet je dat het een pittige avond kan worden. Ouders hingen echter aan mijn lippen bij het herkennen van de kenmerken en eigenschappen. En altijd weer de verrassende ontdekking: “O, maar niet iedereen denkt dus in plaatjes?” “Je kunt dus onderpresteren terwijl je hoogbegaafd bent?” Het raakt me altijd weer hoeveel kwartjes er vallen bij de ouders door het talent te benoemen in plaats van het te hebben over leerstoornis of erger.

Na de pauze, met veel interactie was er nog een ronde met vragen. Mooie maar soms ook trieste verhalen  van ouders met indringende vragen over hun kind. Na de eerste serie vragen stond een leerkracht op. “Kunt u ons adviseren wat we kunnen zeggen tegen ouders die het niet eens zijn met onze diagnose?” Daar gingen we weer. “Diagnose” vroeg ik alleen maar? “Nou ja, u weet wel, wij zien bijvoorbeeld duidelijk een kind met autisme en de ouders denken daar dan anders over. Dat is best lastig.”

“Dat is zeker lastig als u de boodschapper moet zijn van de diagnose autisme. Maar dat is dan na zorgvuldig onderzoek van een psychiater neem ik aan?” Ik bleef vriendelijk glimlachen. De ouders letten erg op mijn non verbale reactie en minder op de leerkracht.

“Nee, hoor dat is nog niet aan de orde. Maar wij hebben natuurlijk als professionals een signaleringsfunctie en zien soms hele andere dingen als de ouders.”

“Hm, ok. Wat ‘signaleert’ u dan zoal?”

Ondertussen zocht in in mijn laptop naar een bepaalde slide. Ik kan dat. Aandachtig luisteren terwijl ik  iemand niet aankijk :-). In de slide isoleerde ik, zonder titel, de eigenschappen en kenmerken, behorend bij hoogbegaafdheid en visuele dominantie en liet deze naar voren komen. Daar stond zo ongeveer alles op een rijtje wat  de leerkracht nog steeds omstandig aan het opsommen was. “Ja”, zei ze, “precies wat ik bedoel wat fijn dat u dat zo snel kunt vinden!”

“Deze slide heb ik aan het begin laten zien”, zei ik toen ze uitgesproken was. 

“O, dat is mij dan zeker ontgaan. Maar heeft u het dan al over autisme gehad?” Er ontstonden wat rode vlekken in haar hals. Ondertussen begon bij de ouders het begrip te dagen en verschenen voorzichtige glimlachjes. Het was niet aardig van mij. Wel nodig. Ik zoomde uit op de slide zodat de titel zichtbaar werd: Eigenschappen hoogbegaafde beelddenkers. Een groot deel kwam overeen met haar ‘signaleringslijst’. 

Ik weet over welke leerling de leerkracht sprak en ik was blij dat de ouders er die avond niet bij konden zijn. Met weinig kennis over hoogbegaafdheid en beelddenken wordt al snel dwingend verwezen naar labels als ASS, ADHD en noem ze allemaal maar op. Vaak in overleg met twijfelachtige deskundigen en gestandaardiseerde af-vink-lijstjes, zonder overigens de ouders in te lichten. 

Het zijn oordelen die een leerkracht niet mag vellen, het zijn diagnoses die een leerkracht niet mag stellen. 

Petitie 

Ouders beslissen samen met leraren over zorg op school

Laurent

Hoogbegaafd. Met 6 jaar naar de middelbare school.

Arm kind, met zulke (pushende) ouders!