Net als jij wilde ik niet anders zijn dan de rest. Deed ik er alles aan om maar niet op te vallen. Net als jij probeerde ik mij wanhopig aan te sluiten bij de middelmaat, niet goed, niet slecht. Normaal zijn stond altijd boven aan mijn verlanglijstje. Om dat te bemachtigen had ik alles over. Net als jij werd ik daardoor voor eigenwijs versleten. Elke hulp wees ik af want dan zouden ze wel eens kunnen ontdekken hoe ik in elkaar stak. Net als jij was ik doodsbang dat ze de chaos aan beelden in mijn hoofd zouden zien en er achter zouden komen dat ik anders was. Deed er alles aan om niet te laten merken dat ik grootse dromen zag op klaarlichte dag zittend aan het raam in het klaslokaal. Als ik dan, net als jij, mijn mond weer eens niet kon houden en complimenten kreeg over een diepzinnig antwoord dan schoot ik onmiddellijk terug in mijn zelfgebouwde schulp want stel je voor, lag mijn anders zijn bijna open en bloot op tafel. 

Net als jij was ik in het speelkwartier de koning. Want het spel, het verhaal, het avontuur dat hing daar van mij af.  Ik kon dan misschien niet leren op de manier van de grijze middenmoot, maar fantaseren en verhalen vertellen dat kon ik als de beste, net als jij. Geen plan was te dol, ik zag het allemaal voor me en de groep deed gretig mee. 

De klas was te donker, de meester te saai, in de lesstof vond ik alleen maar hiëroglyfen. Weer datzelfde rijtje domme sommen. Weer diezelfde laffe letters, krul na krul. Bij biologie had ik alles kunnen vertellen wat ik wist als buitenkind. Dat mocht natuurlijk niet. De meester was aan het woord en hij las slaapverwekkend voor uit een nog saaier boek. Net als jij sloot ik ook daar weer een deur. 

Net als jij durfde ik na verloop van tijd geen fout meer te maken en maskeerde dat door de clown te zijn, de raddraaier. Ik zat meer op de gang dan in klas.

Net als jij wilde ik helemaal niet voelen wat de ander voelde, weten al voordat de ander het zelf kon weten en laveerde voorzichtig in de richting waar ik maar wind vermoedde. 

Net als jij op zoek naar mensen die datzelfde zagen, voelden, wisten. Met een hoofd zo vol beeld dat het een wonder was dat het niet uit zijn voegen barstte. Net als jij gaf ik al mijn grenzen op om een van de grijze schapen te mogen zijn. De middenmoot als heilige graal. Het was een lange reis om die weer los te laten. 

Daarom begrijp ik je zo goed. 

Ik zal je helpen nog even onder te gaan in die grijze middenmoot tot je klaar bent om er met kop en schouders bovenuit te steken.

Net als ik.