Beelddenken

Mijn beelddenken, mijn in beelden denken, is het voortdurend denken in heel veel over elkaar heen tuimelende beelden. In razend tempo roepen ze weer nieuwe beelden op. Daardoor is mijn oorspronkelijke beeld al snel buiten beeld. In onderzoeken worden zelfs 32 beelden per seconde genoemd. Dat zou het filmische karakter van mijn beelden verklaren. Mijn innerlijk oog wordt dan ook voortdurend naar deze film(s) getrokken. Zonder ondertiteling. Er komen nauwelijks of geen woorden aan te pas. Ik zie, weet, voel en ervaar het verband tussen al die beelden.

Voorstellen

Kan ik mij dan makkelijk iets voorstellen? Ja ik heb vrij snel overal beeld bij. Behalve als het een geleide visualisatie is. Dus als iemand je ergens naar toe praat. Deels komt dat door een behoorlijk gebrek aan concentratie zodra ik alleen maar moet luisteren, deels komt dat doordat ik volledig aan de haal gaal met de visualisatie. Dan kom je vaak heel ergens anders uit dan de bedoeling is en leg dat maar eens uit. De andere kant is dat als je mij een geleide visualisatie laat doen aan de hand van mijn eigen rode draad, zelfs de ergste platlander zich ineens van alles driedimensionaal kan voorstellen.  

Onnavolgbaar

Ze zijn onnavolgbaar, mijn visuele denkprocessen. Vaak ben ik de taaldenkers ver vooruit. Dat is niet beter, wel anders en communiceert meestal lastig. Via al die beelden zal ik mijn weg terug moeten vinden naar het begin. Om van daar af de ander met me mee te kunnen nemen. Vanuit de helikopter, vanaf het drie-dimensionale totaalplaatje, zal ik moeten afdalen naar de platte details. De film stilzetten zonder het verband te verliezen. Sterker nog, ik moet de visuele verbanden om zien te zetten in begrijpelijke taal. Dat kost tijd, om van A naar B te denken waar ik eigenlijk het hele alfabet in 1 keer wil.

Talent 

Vaak een eenzaam talent, maar een talent is het. Beelddenken behoeft andere vaardigheden. Zoals Geduld met hoofdletter G. Want ik zal moeten wachten voor de ander ook het totaalplaatje heeft en de verbanden ziet. Voor de talige luisteraar vergt het eveneens geduld. Om te wachten tot mijn beelden zijn omgevormd tot logische taal. 

Overleven

Overleven? Beelddenken is, net als andere labels, een overlevingsmechanisme van de mens. Ik had dat nodig om te kunnen ‘overleven’ toen ik op de wereld kwam. Ergens in de zwangerschap, tijdens de geboorte of in een bepaalde hechtingsfase was er stress die ervoor zorgde dat ik mijn visuele talent door ontwikkelde. Mijn brein heeft dat ervaren als een succesvolle overlevingsstrategie en blijft dat herhalen. 

Taal

Als beelddenker heb je zo je eigen taal. Ik maakte als kind al geheel nieuwe woordcombinaties of bedacht een niet bestaand woord. Soms is de huidige taal gewoon niet toereikend om uit te drukken wat je aan beeld ziet. Talige puristen worden daar altijd heel iebelig van. Het staat niet in Van Dale dus het bestaat niet. Daar trek ik me al heel lang niets meer van aan. Zo sluier ik mijn beelden af als ik luister. Dat is geen correct taalgebruik.

Afsluieren

Afsluieren is geen werkwoord. Zelfs Google heeft er moeite mee en komt automatisch bij mij terecht :-). Maar het is wat ik doe. Ik sluier de beelden in mijn hoofd af, ik zet de films stil, zodra ik luister naar een cliënt. Dan kan ik diep luisteren. Ik doe dat met het bijbehorende talent om te hyper focussen om de ander echt te horen en te begrijpen. Daardoor kan ik zien wat er niet gezegd wordt.