Het seizoen is bijna over haar dieptepunt heen. Wachten op de kortste dag. Naar binnen keren. Langzaam weer naar het licht. Stap voor stap komt de energie terug. Een nieuw hoofdstuk in het boek der seizoenen. Kerst is leuk bedacht hoor en ook commercieel een succes. Waar het om draait vier ik op 21 december in al zijn eenvoud, dat de zon begint aan zijn weg terug, niet gehinderd door wat er om ons heen gebeurt. Altijd weer.
Ik haat van dit land hartstochtelijk
zodra de lucht er haast de grond kust
en bevriest,
het einde van de dag niet meer verschilt van haar begin,
grijs daar tussenin,
de natuur erin berust – en ik niet meer –
zodra de lucht nog net de grond mist,
haat ik van dit land hartstochtelijk.
(I loathe this land passionately, once the sky almost embraces the earth, freezing it, once dust equals dawn in one endless shade of grey, nature consents- and I do not anymore – once the sky barely caresses the ground, I loathe this land passionately)
20 november 2019.
