Ik ga naar Kreta. Enkele reis op 19 februari. Om daar in Mirtos te gaan wonen en werken aan zee. Leven in een rustiger tempo. In een vriendelijk Grieks dorp, in een fijn huis, (ha buuf!) op 50 stappen afstand van de zee. Locatie onafhankelijk. Werken waar mijn laptop staat.

Omdat ik na 40 jaar werken hier een ander tempo vind. Wel uitdaging zoek, maar geen ratrace meer. Beelddenkers op afstand van informatie voorzien zodat ze op jonge leeftijd ontdekken hoe ze in elkaar zitten. Oudere beelddenkers helpen in hun werk. Ze inspireren. Online samenwerken met andere visuele collegae.

Het eerste wat ik daar doe, naast zonhappen en zeeschuimen, is mijn Podcast Beelddenken lanceren op 21 februari. Al mijn kennis en ervaring ga ik met jullie delen en blijft op deze manier bewaard. Noem het mijn legacy voor de hoogbegaafde, hoog sensitieve en vooral beelddenkende kids, hun ouders en leerkrachten. Ik ga je in wekelijkse afleveringen de weg wijzen in de drie dimensionale visuele wereld in de hoofden van beelddenkers. Later komen er ook interviews met andere beelddenkers en af en toe een column vanaf het strand.

In maart komt mijn eerste kinderboek Dromenland uit. Over de held Tim en de blauwe draak. Met prachtige tekeningen van Ties Feikens. Je snapt; het ene feestje na het andere.

Hoezo Mirtos? Omdat ik er al jaren kom en de mensen daar ken. Omdat het daar van maart tot en met november zomer is. Vooral dat. Een subtropisch klimaat. Geen hooikoorts meer, geen huidproblemen meer. Alleen dat al. Deel zijn van een kleine gemeenschap met zorg en aandacht voor elkaar. Waar het leven voortkabbelt en veranderingen zo klein zijn dat je het niet eens merkt.

En schrijven. Teksten voor anderen, copy writing en schrijven voor mijzelf. Zoveel materiaal wat ligt te wachten tot ik er tijd voor maak. Nu dus.

Ga je Nederland niet missen? Nee. Mijn baan? Nee, wel mijn ex-collegae. Mijn kat, ja. Gelukkig gaat hij naar een goede vriendin. Mijn helden van Fluent? Ja. Inmiddels voelt mijn koor als familie dus het dirigeren zal ik missen. De vriendschap blijft.

Nog even wat inpakken, regelen, loslaten, wachten en dan vertrek ik. Uitgewuifd door een goede vriendin. De verbinding met mensen verandert maar verdwijnt niet. De eerste vrienden hebben al geboekt en Nederland is maar drie uur vliegen. Dus.

Nou doei hè. τα λέμε.